Πώς έκοψα το τσιγάρο..

Γεια σας φιλαράκια.Βρίσκομαι σπίτι και κάθομαι, αλλά δεν βρίσκομαι από κανέναν γιατί είμαι κρυμμένος πίσω απ τον καναπέ.Χτες βράδυ ήπια τόσο πολύ που είμαι σίγουρος ότι δεν ήπια.Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει και ο σκύλος μου ο Φλίμποου που αρνείται πεισματικά να το επιβεβαιώσει.Ξέρω όμως το γιατί.Όπως επίσης ξέρω ότι θα 'δινα τα πάντα να μάθω το γιατί.
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, που όρκο βαρύτερο δεν έχω, ότι σήμερα δεν έχει περίπατο και θα μείνουμε μέσα να απλώσουμε τα διαφανή ρούχα χωρίς υφή που αγόρασα από κάποιον που με κορόιδεψε.Αλλά τον κορόιδεψα κ εγώ γιατί του ΄κανα παζάρια.
Και μιά και δυό , πάμε για τον καθιερωμένα σπάνιο περίπατο μας.Πέφτουμε μπροστά σε ένα κουρείον.Εγώ χτύπησα το γόνατο μου και ο Φλίμποου πάνω στη τζαμαρία.Την είχε καθαρίσει τζάμι ο κουρέας.
Αφού συμφωνήσαμε και οι δυο ότι δεν χρειαζόμαστε κούρεμα, μπήκαμε στο κουρείο να κουρευτούμε.
-Πόσο πάει το κούρεμα?, ρωτάω με στενοχωρημένο ύφος καλωσορίσματος.
-10 ευρώ εσύ και η γάτα 4.Αλλά θα περιμένετε να τελειώσω 2 κυρίους πρώτα, είπε ο καραφλός κουρέας σαν παχύσαρκος διαιτολόγος.
-Κάνε τη δουλειά σου και άφησε κατά μέρος τις φιλοφρονήσεις του είπα.
Καθίσαμε φιλαράκια μου και περιμέναμε.Το μάτι μου έπεσε όλος τυχαίως σε κάτι επιστημονικές τσόντες που είχε ο κουρέας στο τραπεζάκι.Συνέντευξη μιας τσίτσιδης που φορούσε παλτό έλεγε κάπου "...απεχθάνομαι το κάπνισμα στον άντρα...".

-Η σειρά σας, ποιος θα περάσει πρώτος?, είπε ο κουρέας.
-Είμαστε τόσο πρόθυμοι να περάσουμε όσο μπορεί ένα κουνέλι να ανέβει μια ανηφόρα με την όπισθεν.
Και έτσι φύγαμε φιλαράκια, αλλά ποτέ δεν ξέχασα τα λόγια εκείνης της γυναίκας στο περιοδικό.Έτσι, επηρεασμένος απ αυτό, έκοψα το κάπνισμα.
Ποτέ στη ζωή μου δεν κάπνιζα..



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΟΥΛΕΤΗΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ"