Πώς έκοψα το τσιγάρο..

Γεια σας φιλαράκια.Βρίσκομαι σπίτι και κάθομαι, αλλά δεν βρίσκομαι από κανέναν γιατί είμαι κρυμμένος πίσω απ τον καναπέ.Χτες βράδυ ήπια τόσο πολύ που είμαι σίγουρος ότι δεν ήπια.Μπορεί να σας το επιβεβαιώσει και ο σκύλος μου ο Φλίμποου που αρνείται πεισματικά να το επιβεβαιώσει.Ξέρω όμως το γιατί.Όπως επίσης ξέρω ότι θα 'δινα τα πάντα να μάθω το γιατί.
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, που όρκο βαρύτερο δεν έχω, ότι σήμερα δεν έχει περίπατο και θα μείνουμε μέσα να απλώσουμε τα διαφανή ρούχα χωρίς υφή που αγόρασα από κάποιον που με κορόιδεψε.Αλλά τον κορόιδεψα κ εγώ γιατί του ΄κανα παζάρια.
Και μιά και δυό , πάμε για τον καθιερωμένα σπάνιο περίπατο μας.Πέφτουμε μπροστά σε ένα κουρείον.Εγώ χτύπησα το γόνατο μου και ο Φλίμποου πάνω στη τζαμαρία.Την είχε καθαρίσει τζάμι ο κουρέας.
Αφού συμφωνήσαμε και οι δυο ότι δεν χρειαζόμαστε κούρεμα, μπήκαμε στο κουρείο να κουρευτούμε.
-Πόσο πάει το κούρεμα?, ρωτάω με στενοχωρημένο ύφος καλωσορίσματος.
-10 ευρώ εσύ και η γάτα 4.Αλλά θα περιμένετε να τελειώσω 2 κυρίους πρώτα, είπε ο καραφλός κουρέας σαν παχύσαρκος διαιτολόγος.
-Κάνε τη δουλειά σου και άφησε κατά μέρος τις φιλοφρονήσεις του είπα.
Καθίσαμε φιλαράκια μου και περιμέναμε.Το μάτι μου έπεσε όλος τυχαίως σε κάτι επιστημονικές τσόντες που είχε ο κουρέας στο τραπεζάκι.Συνέντευξη μιας τσίτσιδης που φορούσε παλτό έλεγε κάπου "...απεχθάνομαι το κάπνισμα στον άντρα...".

-Η σειρά σας, ποιος θα περάσει πρώτος?, είπε ο κουρέας.
-Είμαστε τόσο πρόθυμοι να περάσουμε όσο μπορεί ένα κουνέλι να ανέβει μια ανηφόρα με την όπισθεν.
Και έτσι φύγαμε φιλαράκια, αλλά ποτέ δεν ξέχασα τα λόγια εκείνης της γυναίκας στο περιοδικό.Έτσι, επηρεασμένος απ αυτό, έκοψα το κάπνισμα.
Ποτέ στη ζωή μου δεν κάπνιζα..



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΕΛΛΗΝΑΣ ΒΟΥΛΕΤΗΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ"

Πώς έχασα 10 κιλά σε 1 μήνα..

Φιλαράκια μου γεια σας.Σήμερα έχω να σας διηγηθώ ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα και θα παρακαλέσω την προσοχή από όλους σας σε ολόκληρη τη διάρκεια του άρθρου.Καθιστός στον καναπέ μου κάνω το μπανάκι μου με ένα πολύ βρώμικο σαπούνι.Ο σκύλος μου ο Φλίμποου με κοιτάει με μια γκριμάτσα απάθειας και αρνητικότητας που δηλώνει χαρά.Πωπω είμαι κατάμαυρος σαν το γάλα, χρειάζομαι μια βόλτα με το Φλίμποου.Ωπ, χτυπάει τηλ:
-Λέγεται?
-Έλα Περιεργάκη ο Νίκος είμαι ο μπακάλης, πες στο Δήμο να περάσει να με πληρώσει γιατί μάλλον το ξέχασε.
-Τα εν Νίκο μη εν Δήμο, του λέω και του το κλείνω κατάμουτρα ευγενικά στα μούτρα.
Στον περίπατό μας συναντάμε μια γυναικάρα μαύρα χάλια φιλαράκια.Αλλά ποτέ δεν ξέρετε, ίσως σήμερα να είναι η τυχερή μας μέρα.
Την πλησιάζω, φαινόταν στενοχωρημένη.Με βλέπει και μου λέει:
-Μόλις έριξα μια κούφια άλλο πράμα, μακάρι να ήσουν εδώ να μύριζες.
-Εδώ είμαι δυστυχώς, της λέω και κάνω να φύγω τρέχοντας αργά και εισπνέοντας περήφανα για να μην δείξω διαθέσιμος.Όμως με σταματάει καθώς δεν κουνήθηκα από κει και μου λέει:
-Στάσου, τι έχω και με αποφεύγουν όλοι οι άντρες?Απλά είμαι αυθόρμητη, αυτό που θέλουν όλοι.Και με ρωτάει ποιο είναι το πιο ακραίο πράγμα που έχω κάνει με γυναίκα.
-Να της δείξω ποιος είναι το αφεντικό της είπα.Δείχνοντας της το αφεντικό του μαγαζιού που ψωνίζω μανταλάκια.Εσύ?
-Είχα αφοδεύσει στο χαλάκι, στο σπίτι του πρώην μου για φάρσα την ώρα που μαγείρευε.Μόλις το πήρε χαμπάρι μυρίζοντάς το, με σούταρε ο μαλάκας..Κολλημένο μυαλό. ρε φίλε, άσε με.
-Μάλιστα, λέω και τινάζομαι να φύγουμε, ενώ ο Φλίμποου ακούει προσεκτικά έχοντας πάει σπίτι απ την πρώτη στιγμή που μύρισε η κούφια.
Όμως με τσακώνει ξανά και μου λέει:
-Έχω φάει και ξύλο από άντρα.
-Για πες, της λέω.
-Σε έναν άλλο πρώην μου, την ώρα που κοιμόταν, πήγα και του έριξα πάνω του τα χαρτιά που είχα σκουπιστεί στην τουαλέτα και γενικά όλο τον κάδο της τουαλέτας.Ξύπνησε το πρωί, τα άγγιξε, είδε με τι σκεπαζόταν το βράδυ που κρύωνε, και με σάπισε στο ξύλο ο παλιομαλάκας.Ούτε ένα αστείο δεν σηκώνουν μερικοί άνθρωποι.Άσε με μωρέ με το μαλάκα.Δεν υπάρχουν άντρες πια.
Τρέχω σαν χελώνα σπίτι μου ενώ μου φωνάζει αν θέλω να πάμε για καφέ να γνωριστούμε.Δεν μ αρέσουν οι φάρσες φιλαράκια καθόλου.Αλλά μ αρέσει να μου κάνουν.
Φτάνω σπίτι και συνειδητοποιώ ότι μου έκλεψαν 10 κιλά μπετόνια λάδι που μας έφερε η μαμά του Φλίμποου πριν ένα μήνα.

Τους αλήτες..



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΠΩΣ ΕΚΟΨΑ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ" 

Πως έβγαλα σε λιγότερο από 4 μέρες 450 ευρώ..

Φιλαράκια γεια σας.Είμαι σήμερα ανάστατος γιατί θα βρεθώ με τον Αναστάση που έχει το γραφείο ταξιδίων πέρα μακριά δίπλα στο σπίτι μου.Είπα να πάρω το σκύλο μου το Φλίμποου να πάμε ταξιδάκι γιατί έχουμε χαλαρώσει πολύ και μας είναι αναγκαίο.Το σκεφτόμουν 4 μέρες αυτό.Ο Φλίμποου ήπιε ένα εύπεπτο προϊόν ενυδάτωσης και δήλωσε έτοιμος για την έξοδο.Το ίδιο και εγώ όταν έβαλα την κάλτσα εκεί που πρέπει.

Προχωράμε για το γραφείο ταξιδίων καθώς τα χέρια μας μούλιασαν απ τον ξηρό αέρα.Κάνω 3 πους απς στο δρόμο και κλοτσάω στον κώλο έναν περαστικό.Νιώθω ότι η ζωή μου ανήκει.Προχωράμε ενώ μας κοιτάνε όλοι.Μα καλά, μήπως έβαλα τα ρούχα του Φλίμποου?Ουστ ρε που μας κοιτάτε, τι σας φταίμε?Φουκαράδες είμαστε που όλους εσάς σας θεωρούμε κατακάθια μιας αξιοκρατικής και αγαπημένης οικογένειας.Έτσι απέκτησα την περαστικοφοβία.Φοβάμαι τα ψάρια σαν το νερό που πίνω.

Φτάσαμε στο γραφείο.Ο τύπος βγαίνει σαν λαμπατέρ και μας λέει για την προσφορά που κατέχει.

450 ευρώ για 7 μέρες στη Χαβάη.

Τρελαίνομαι εγώ και του λέω 450 να είναι τα τσόφλια του αυγού που θα σπάσεις το Πάσχα.Τα βροντάω φιλαράκια μου και φεύγω.

Στο δρόμο της επιστροφής βρίσκω κάτω πεταμένα μείον 450 ευρώ και τα μαζεύω ο χαζός.Έτσι μπήκα μέσα κατά 450 ευρώ.Τι να κάνω, τι να κάνω?Βγάζω το πλην από μπροστά και τα κάνω συν 450 ευρώ.Τα αφήνω πάλι εκεί που τα βρήκα.Ήταν η μέρα που κέρδισα 450 ευρώ καθώς θα μπορούσα να τα είχα δώσει για το ταξίδι που ζήταγε ο χλεχλές.Άμα είσαι δικηγορικό μυαλό...

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

"ΠΩΣ ΕΧΑΣΑ 10 ΚΙΛΑ ΣΕ 1 ΜΗΝΑ"

Πώς τσάκωσα το δελφίνι στο Αγκίστρι..

Φιλαράκια σας χαιρετώ.Θα μπω χωρίς βιασύνες, γρήγορα στο θέμα.Κυριακή κ εγώ λογοκρίνω το σκύλο μου το Φλίμποου που δεν μιλάει καθόλου.Κανονίστηκε ολιγοήμερη εκδρομή στο Αγκίστρι.Θα πάμε το πρωί και θα γυρίσουμε απόγευμα.Ο Φλίμποου πρότεινε να πάμε με δελφίνι μιας και όπως λέει είναι απ τα πιο έξυπνα ζώα.
Όντως έτσι αποδείχτηκε, καθώς αργήσαμε ένα τέταρτο και αυτό μας περίμενε επειδή είχε πολύ κόσμο εκείνη τη μέρα.Μια εγκλωβισμένη απόδραση σ αυτό το νησάκι ήταν ότι έπρεπε.
Φτάνουμε και περπατάμε για μια ώρα παρά ένα μισάωρο.Κάτσαμε σε φούρνο όπου δεν φάγαμε τίποτα για να πάρουμε δυνάμεις.Συνεχίσαμε το περπάτημα ενώ η ζέστη μας δρόσιζε.
Τσουπ, φτάσαμε σε μια παραλία γυμνιστών όπου παρατηρήσαμε πως τα μαγιό έχουν ακριβύνει πολύ φέτος.Αφού κατεβήκαμε από ένα ανισόπεδο ίσιωμα φτάσαμε στους γυμνούς.Ο Φλίμποου ντρέπεται να τον δουν γυμνό και βούτηξε στη θάλασσα.Βούτηξα κ εγώ που είχα το κινητό στο μαγιό και χάλασε.

Η θάλασσα υπέροχη και τόσο καθαρή που έβλεπες μέσα τα σκουπίδια ένα-ένα.Κολυμπήσαμε σαν να συμβαίνει κάτι μιας και μας σόκαρε τόσο πολύ η θέα των γυμνιστών που τη γουστάραμε.Πεινάσαμε και αφηρημένος όπως ήμουν έφυγα γυμνός για να πάω σε ταβέρνα να φάω.Ο Φλίμποου μου το έλεγε όλη την ώρα ότι ξέχασα να ντυθώ αλλά δεν έδωσα σημασία γιατί μου κάνει συχνά φάρσες.
Μπήκα στην ταβέρνα με το "λουκανικό" μου φόρα παρτίδα-σκάκι μιας και στους κοιλιακούς μου παίζεις τάβλι.Οι άνθρωποι που τρώγανε σταμάτησαν να τρώνε ξαφνικά και όσοι είχαν μπουκιά στο στόμα την έπτυσαν στο πιάτο.Μα καλά τι αγένεια μερικοί άνθρωποι, σκέφτηκα.
-Σουβλάκια έχετε?φώναξα χαμηλοφώνως
-Αν μαζέψεις τον φισφιρίγκο σου έχουμε, απάντησε το γκαρσόνι-αφεντικό.
Κοκκινίζω από χαλαρότητα και τα ψέλνω στον Φλίμποου που δεν έκανε τίποτα για να το αποτρέψει.
Φάγαμε του σκασμού και για να χωνέψουμε νοικιάσαμε ποδήλατα και μετά κάναμε βουτιά στα ρηχά για να ζεσταθούμε.Μέχρι να φτάσουμε στη θάλασσα παγώσαμε απ τη ζέστη στη διαδρομή.Κουραστήκαμε σαν ακούραστοι πιλότοι και πέθαινα από δίψα.Για ένα μόνο ice tea έδινα και .....1,30 μη σας πω.
Η ώρα του γυρισμού έφτασε.Μπήκαμε στο πλοίο που το χάσαμε και γυρίσαμε.Η μέρα κύλισε πάρα πολύ γρήγορα, σαν μέλι.



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ "ΠΩΣ ΕΒΓΑΛΑ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 4 ΜΕΡΕΣ 450 ΕΥΡΩ"

Η ομορφότερη γυναίκα του κόσμου..

Καλώς τα φιλαράκια μου για άλλη μια φορά.Η ιστορία σήμερα είναι ύμνος προς μια γυναίκα γι αυτό θα σας παρακαλέσω όσους θα σας πάρουν τα ζουμιά, να μην προχωρήσετε παρακάτω.Θα με παρασύρεται και θα με πάρουν κ μένα μαζί.Ξέρετε πως είναι κάτι τέτοιες καταιγίδες οργής εσείς.Δεν είστε χτεσινοί.

Φιλαράκια μου λοιπόν όπως είχα ξαπλώσει όρθιος στον καναπέ με το σκύλο μου το Φλίμποου, τιναζόμαστε σαν κάβουρες και πάμε ευθεία μπροστά για έναν ανθυγιεινό περίπατο.Προχωράμε ανθρωπινά μέχρι που είδαμε κάτι και μας φύγαν τα σαγόνια.Μια γυναίκα περίμενε καθισμένη σε ένα παγκάκι.Αλλά τι γυναίκα?Η ομορφότερη του κόσμου.

Κ μια κ δυο πήγα με το Φλίμποου κ έκατσα μπροστά της στα 2 μέτρα μακριά να μην με αντιληφθεί ότι την παρακολουθώ.Ήταν ξανθιά και τα μαλλιά της μαύρα.Μαύρα μάτια που είχαν κάτι από γαλάζιο φωτεινό.Λευκό δέρμα αραπίνας που εξέπεμπε κάτι από τη μαγεία της Κίνας.Ντύσιμο?Υπαρκτό.Γόβες?Ατέρμονες.Η φούστα που φόραγε ήταν όσο άνετη χρειάζεται για να μην την ενοχλεί το τζιν παντελόνι της.Η ζώνη που φόραγε έμοιαζε με του Batman, του ήρωα των σκοτεινών μου χρόνων.

Χαμόγελο είχε το κίτρινο το αστραφτερό.Κίτρινο όπως ο ήλιος.Τα σκουλαρίκια της τόσο διακριτικά που με έκανε να πιστέψω ότι δεν φόραγε, παρόλο που όντως δεν φόραγε.Μια Θεά του παγκακιού.Νιώθω τυχερός μόνο που την βλέπω.Στα μάτια της σχηματίζετε το βλέμμα μιας βολεμένης αντίστασης.Τα μικρά χειλάκια της, σαν πηγάδι κάνανε το μικρό στόμα της.Αχ τι υπέροχη.Ντυμένη με κλασσικό ντύσιμο σε αποχρώσεις ροζ, μπεζ, γαλάζιο και όλα σε σκοτεινό φοσφοριζέ.Σε μια φάση σηκώνεται απ το παγκάκι ασχήμως-άσχημα κοιτάει κάπου που δεν κοίταξε καλά και κάθεται πάλι.

Με γλοιώδη τρόπο δείχνει ότι είναι άσεμνα σεμνή και έχει τρόπους.Η ευγένεια την χαρακτηρίζει την ώρα που αντιμετωπίζει τις ερινύες.Το νυχάκι της βαμμένο στο χρώμα του δικού μου νυχιού.Που το ήξερε?Αχ πόσο ταιριάζουμε σκέφτομαι ενώ ο Φλίμποου έχει ρίξει ύπνο που δηλώνει θαυμασμό.Μια θεά του πολέμου.Φοράει ένα ρολογάκι τοίχου στο χέρι της που δείχνει πολύ κομψό.Η λίγδα απουσιάζει από πάνω της.Δεν θα λεγα το ίδιο και για το κορμί της όμως.

Μακριά μαλλιά και κούρεμα αγορέ στολίζουν τον αγκώνα της που είναι σάπιος σαν φράουλα του αγρού.Μα να, ξανασηκώνεται και παίρνει με το σταθερό της τηλέφωνο κάποιον.Ο τρόπος που μιλάει με συνεπήρε και μου δωσε στα νεύρα.Πιέζω τον εαυτό μου να την αγαπήσω.Το αξίζει, όπως αξίζει στα δαμάσκηνα ένα μπράβο που βοηθάνε στον γνωστό σκοπό.Ξάφνου-άξαφνα με πλησιάζει καθιστή και μου λέει.

-Έι εσύ που με κοιτάς και κάτι γράφεις τόση ώρα, είσαι καλά?

Πνιγμένος από ελιγμούς της λέω κοφτά και μακρόσυρτα ένα ποίημα της στιγμής:

-Είσαι το μάλλινο σκέπασμα που με γονάτισε εκπροσωπώντας την μόνωση της πολυκατοικίας μου!

-Είσαι γκαγκά ανθρωπέ μου?Σήκω, πάρε, τράβα δρόμο.είπε.

Κράτησα τα λόγια της σαν κόρη οφθαλμού και γύρισα στην όξινη βάση μου.Ήταν η ομορφότερη γυναίκα του κόσμου.

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

"ΠΩΣ ΤΣΑΚΩΣΑ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΣΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΙ"

1.500 νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα..

Γεια σας φιλαράκια μου.Τα γεγονότα με έχουν φθείρει δείχνοντας μου πώς είναι η άγρια όψη ενός νυχτολούλουδου.Κάθε βράδυ είναι εκεί στον κήπο και με τρομάζει καθώς είμαι άνεργος όσο και κουτός.Η ανεργία με έχει κάνει καρδιακό.Τα εσώψυχα μου πάλλονται  και δακρύζουν σαν αναθεματισμένα.Επιδιώκω αυτή την ταύτιση.Βρίσκομαι σε φάση πλήρης ασωτίας.
Τα δάκρυα μου με έχουν κυριεύσει  κατακλύζοντας όλο το σπίτι σαν ένα τεράστιο δίχτυ που έπεσε να μας πλακώσει.Συμφορά που μας καθήλωσε στο σπίτι.Η ατμόσφαιρα τεταμένη όσο και κορεσμένη.Ηλεκτρισμός διαχέεται παντού στο μανουάλι.Είμαι άνεργος από επιλογή ή από άποψη?Δεν μπορώ να δώσω απαντήσεις στον ευνόητο εαυτό μου.Μα γιατί να έχει πυραμίδες η Αίγυπτος?Λέω και βάζω κάτι κλάματα σαν να ήμουν κοκωβιός.Θρηνώ σαν το σπουργίτι μα η χαρά μου είναι λειψή.
Ξάφνου-άξαφνα, μπαίνει σπίτι ο σκύλος μου ο Φλίμποου κρατώντας μια εφημερίδα που έγραφε "1.500 νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα"

-Που τη βρήκες?Μολόγα!του είπα καθώς δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα που δεν πρόλαβαν να βγουν από τα κλαμένα μου μάτια.
Λες να υπάρχει απογοητευτική ελπίδα?Στο τσακ είμαι να πάθω συγκοπή απ τη χαρά που ήθελα να νιώσω.Μια ζωή ανολοκλήρωτη ζητάω το αμφίσημο αυτονόητο.Να έχω το σθένος να ταξιδέψω με το μυαλό μου σε θάλασσες που βουίζουν σαν ψάρια ενυδρείου.Να κολυμπήσω σαν αετός μέσα τους φωνάζοντας πως δεν είμαι εγώ αυτός που κρύβομαι πίσω απ αυτή την απαίσια πανοπλία που φορώ.
Όλα θα λυθούν χάρη στην ελπίδα που μου έδωσε ο Φλίμποου.Η συγκίνηση μου είναι όσο βαρυσήμαντη δεν θα πρεπε να είναι.Απερίγραπτο το συναίσθημα μου όσο και περιγραφικό.Με πόνο ψυχής και με ύφος δήθεν αγγαρείας ανοίγω την εφημερίδα.Ένα σκίρτημα ένιωσα κωλυσιεργώντας να  καμπυλώσω τον κύβο.Είμαι στη σελίδα που πρέπει.Που θα με κάνει αιώνια δυνατό και αιώνια δυσοίωνο.
Για μια στιγμή.Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΕΡΙΕΡΓΑΚΗΣ ΕΙΜΑΙ.ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ.
-Φλίμποου πάρε αυτό το κωλόπραμα που μου φερες και πέτα το στα σκουπίδια.
Λίγο έλειψε να μου χάλαγαν τα όνειρα μιας ζωής φιλαράκια μου.



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"Η ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"

Τι απάντησα στο γιατρό που μου ζήτησε φακελάκι..

Μες στην ηρεμία ψάχνω να βρω ταραχή.Όλα γύρω γυρίζουν σαν να μην γυρίζανε ποτέ.Τα πράγματα δυσκόλεψαν για μένα και όλα πια τα βλέπω πιο εύκολα.Ναι, λέγομαι κύριος Περιεργάκης και βγαίνω περήφανα να πω ότι ντρέπομαι γι αυτό.
Ο σκύλος μου ο Φλίμποου δεν είναι καλά.Μέτρησα την πίεση του με το μανόμετρο και έδειξε ότι είναι υγιέστατος.Τι να έχει πάθει?Τόσο μυστήριο όσο και σοφό.Τρέχω στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού να βρω μια φωτισμένη γωνιά να ανάψω κανα φως.Αλλά τζίφος.Όλα φωτεινά είναι εδώ μέσα.
Κάνω τούμπα στην ευγένεια που με χαρακτηρίζει και αμέσως γίνομαι ευάλωτος
.Ξαναγυρνάω στην ευγένεια και παίρνω το Φλίμποου να τον πάω στο γιατρό καθώς και οι τελευταίες μετρήσεις με το αμπερόμετρο βγήκαν θετικές. Σφύζει από υγεία.Δεν είναι καλό αυτό.Θα πρεπε να είναι υγιής.
Ντούκου Ντούκου χτυπώ την πόρτα και ο Φλίμποου φοβάται να μπει γιατί έχει τόσο θάρρος που θα φοβίσει το γιατρό.Φιλαράκια μου μπαίνουμε μέσα και τι να δούμε?Δεν το πιστεύαμε στα μάτια μας.Βλέπουμε τον γιατρό να κάθετε κ να περιμένει να μπει ο επόμενος.
Καταρχήν απειλώ το γιατρό πριν ξεκινήσουμε, γιατί το χω κάνει συνήθειο και μέχρι στιγμής πιάνει τόπο.Του λέω πως δεν με ξέρει καλά και αν θέλω θα κάνω να εξασθενίσει η ξεφτίλα στο διηνεκές.Όσο για την οικογένεια του, καλά θα κάνει να την προσέχει γιατί δεν μπορώ να την προσέχω εγώ.Έχω και ένα σκύλο ανεξάρτητο που με χρειάζεται.
Ο γιατρός εξετάζει το Φλίμποου και λέει ότι είναι καλά.Ωστόσο θα του δώσει ένα νέο σιρόπι που θα τον κάνει σαν εξίσωση δέκα βαθμών της κλίμακας ρίχτερ.Τον ξανααπειλώ ότι αν ξανααποκαλέσει το Φλίμποου γάτα θα του δείξω πόσα σιρόπια πιάνει ο σάκος.Ο κομπογιαννίτης γιατρός που έχει τελειώσει harvard, yale, MIT και άλλα πέντε παρόμοια πανεπιστήμια κομμωτικής ζήτησε 100  ευρώ για την επίσκεψη.Του λέω 100 να ναι τα χρόνια σου ρε.Λέει τελοσπάντων να μας κάνει καλύτερη τιμή,Να μας κόψει 20 ευρώ απόδειξη και τα 80 σε φακελάκι.Η απαντησή μου?

-Ταχύρυθμη ομοψυχία δεν μοιράζει πλουτισμό.Τουτέστιν, δεν σε πληρώνω.
Αυτή ήταν η απάντηση μου στο γιατρό που τον συμπάθησα πολύ.Πήρα και μια κάρτα του.Ποτέ δεν ξέρεις.Άνθρωποι είμαστε.


ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"1500 ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ"

Καλεσμένοι σαν παίχτες σε τηλεπαιχνίδι (ΜΕΡΟΣ 2)

...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Καλά εντάξει, όλα τα χαμε η παλιόγρια μας έλειπε.Και τι τα φοράει τα κωλομπρασελέ?Στο λαιμό μου κάθονται.Όπως κ αυτηνής.Γι αυτό τα φοράει στο λαιμό.Ο φιόγκος ρωτάει αν είμαστε έτοιμοι κ εγώ βρίσκομαι σε εκλόγιμη θέση.Η τρελόγρια πίνει τις τηγανιτές πατάτες που έφερε στο στούντιο σε φούρνο, ενώ κουμπώνει το γλυκούλικο, τρυφερό και κάτι άλλο φανελάκι της.Αχ την αγαπώ αυτή τη γιαγιάκα.
Ξεκινάει η κόντρα και η τρισάθλια γριά θα φάει χώμα.Από την αρχή τη μίσησα.
-Αν δώσω στον καθένα από σας, ένα κινητό τηλέφωνο, πώς θα το χρησιμοποιούσατε?είπε ο χλεχλές.
-Θα προτιμούσα i phone γιατί είναι όσο λεπτό χρειάζεται για να το βάλω κάτω απ το πόδι της καρέκλας που βλέπω τηλεόραση, μιας και δεν πατάει καλά.Είπα φουσκωμένος από περηφάνια και αυτοπεποίθηση.
-Θα έπαιρνα τηλέφωνο τον μακαρίτη τον άντρα μου στον κάτω κόσμο.Ελπίζω ο σκύλος κέρβερος που τον φυλάει να μου επιτρέψει ένα τηλεφώνημα.Είπε συγκινημένη η συμπαθέστατη γιαγιούλα.

-Νικητής του γύρου η γιαγιάάάάάάά.Είπε σαν χαζός ο λεμές.
Τα παίρνω στο κεφάλι και την καταριέμαι.Μακάρι να πεθάνει ο άντρας σου γλοιώδη παλιόγρια.Θα μας φας τα δώρα.Μα καλά, γιατί τα φοράει τα μπρασελέ?
-Τελευταία ερώτηση για τον νικητή.Τι προτιμάτε?Να είστε ο καλύτερος απ τους
 χειρότερους ή ο χειρότερος απ τους καλύτερους και γιατί?
Εύκολο σκέφτομαι και απαντώ:
-Ο καλύτερος απ τους χειρότερους γιατί αν είμαι ο καλύτερος, θα μπορώ να παίζω πιάνο σαν επαγγελματίας τενίστας.
-Η χειρότερη απ τους καλύτερους γιατί έτσι θα είμαι ανάμεσα στους καλύτερους, όπου βρίσκεται κ ο άντρας μου που τον πήρε ο χάρος.Α ρε χάρε όλο τους καλύτερους παίρνεις.Είπε η γιαγιάκα που όλοι θα θέλαμε να χαμε γιαγιά.Και ένα δάκρυ κύλησε απ το θολό της μάτι.
Τρελαίνομαι εγώ μόλις το βλέπω γιατί με τις κουταμάρες τις αυτές θα μας φάει το δώρο.Είμαι έτοιμος να την στείλω να βρει τον άντρα της αν δεν πει το όνομα μου στους νικητές ο άλλος.
-Και έχουμε νικητή φίλοι μου.Νικητής είναι η γιαγιά.
Χάρηκα που έγινε ένα καλό παιχνίδι και νίκησε ο καλύτερος.Αποχαιρέτησα ευγενικά τη γιαγιάκα κ την συνεχάρη.Το άξιζε.Κέρδισε ένα σαλόνι για το σπίτι της χωρίς έπιπλα.Και ένα ποτιστήρι.Και ένα μπουκαλάκι νερό.Και ένα κατοικίδιο βαλσαμωμένο φίδι.

Υ.Γ. Ο σκύλος μου ο Φλίμπου.(Επειδή δεν τον ανέφερα καθόλου σήμερα, και είναι εδώ και μου κάνει παράπονα)



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΦΑΚΕΛΑΚΙ"

Καλεσμενοι σαν παιχτες σε τηλεπαιχνιδι (ΜΕΡΟΣ 1)

Ποιος είναι ο πατέρας της φιέστας?Η καράφλα είναι κολλητική?Ο θρήνος πίνεται με πάγο?Δυο διαφωνούντες, μπορούν να συμφωνούνε?Στο θερινό σινεμά σε τσιμπάνε τα κουνούπια?Το καλαμπόκι έκανε στην κότα κυτταρίτιδα ή ο κτηματομεσίτης?
Γεια σας φιλαράκια.Ξέρω ότι έχετε ήδη μπει στο νόημα της ιστορίας που ξεκινάει σήμερα διαβάζοντας τον τίτλο.Για να σας βάλω ακόμα περισσότερο στο κλίμα, σας έγραψα πιο πάνω μερικές εύκολες ερωτήσεις.Ερωτήσεις που πρέπει να ξέρει κάποιος που θέλει να λάβει μέρος σε τηλεπαιχνίδι.
Είμαι με το σκύλο μου το Φλίμποου, βράδυ και βλέπουμε εκπομπή με αναγραμματισμό.Βλέπω που παίρνουν τηλέφωνο κάποιοι και αναρωτιέμαι.Μα καλά, ποιοι καμένοι παίρνουν τηλέφωνο σε αυτές τις εκπομπές?Και δεν μπορώ να βγάλω γραμμή.Ωπ, έπιασα γραμμή.Η λέξη που δίνανε κ έπρεπε να βρούμε είχε τα γράμματα:  Κ-Ο-Υ-Ρ-Α-Δ-Α.
-Ναι για σας, Περιεργάκης λέγομαι.
-Πείτε μας τη λέξη κύριε περιεργάκη.
-ΑΡΚΟΥΔΑ
-Πολύ σωστά κύριε περιεργάκη.Κερδίσατε το δώρο σας, το οποίο θα σας σταλεί.
-Θέλω να παίξω live.Πότε να ρθουμε?
-Δεν παίζετε live κύριε Περιεργάκη το παιχνίδι.Λυπάμαι.
Και μου κλείνει το τηλέφωνο.Εγώ τα παίρνω στο κρανίο του Φλίμποου και τρελένομαι.Καθόμαστε και μελετάμε όλο το βράδυ, διαβάζοντας όλα τα αποκόματα από τις κονσέρβες του Φλίμποου
-Ουφ, κουράστηκα Φλίμποου.Είμαστε έτοιμοι για το τηλεπαιχνίδι νομίζω.
Ξημερώνει η μέρα όπως κ η αυριανή.Βάζουμε τα καλά μας γιατί θα βγούμε στην tv και πάμε στο κανάλι.Μας υποδέχεται ένας ανελέητος κακόφημος λέχριτας όπου μας λέει ότι ήρθαμε σε λάθος μέρος.Τα ξαναπαίρνω στην τζουγκράνα και του κατεβάζω ...όλα τα ράφια κάτω.Απειλώ για μηνύσεις και ψευδορκίες.Ισχυρίζομαι ότι θα πάθω διάρροια εν μια νυκτί.Και ότι θα τον στείλω να κάνει εθελοντική εργασία με πληρωμή.Τρομοκρατήθηκαν όλοι εκεί μέσα και είπαν πως θα παίξουμε φτάνει να κάτσουμε φρόνιμα.
Πάντα ήμουν της άποψης ότι "μίλα ευγενικά και δείξε πολιτισμό και όλες οι πόρτες θα σου ανοίξουν".Μας υποδέχεται ένας τζιτζιφιόγκος που φορούσε φιόγκο και είπε πως είναι ο παρουσιαστής.Μας είπε ότι από 150 άτομα κληρωθήκαμε να παίξουμε εμείς με το Φλίμποου.Ξεκινάει το παιχνίδι.

-Θέλετε αυτό που έχω στο χέρι μου, την κουρτίνα εφτά, ή προχωράμε?είπε ο φιόγκος.
-Προχωράμε, είπα μόνος μου με ένα στόμα-μια φωνή μαζί με το Φλίμποου.
-Χάσατε ένα παγάκι λοιπόν που είχα στο χέρι μου.Μόλις έλιωσε.Και στην κουρτίνα εφτά, 35 ζευγάρια φορεμένες κάλτσες, προσφορά των πεζοναυτών του στρατού.
Έτοιμοι για την επόμενη δοκιμασία, και έχοντας το μυαλό μας συγκεντρωμένο για να διεκδικήσουμε κάτι καλό, βλέπουμε κάτι που δεν μας άρεσε.Μπούκαρε μέσα στο πλατό μια γριά που μας είπαν ότι θα αγωνιστεί κόντρα σε εμάς για τα πλούσια δώρα.Η γριά ήταν γερασμένη και μου έκανε εντύπωση αυτό.Είχε το βλέμμα ανθρώπου που κοιτάει το χώρο και δεν μου άρεσε καθόλου αυτό.Μύριζε σαν κλούβιο αυγό και τα μπρασελέδακια που είχε στο λαιμό της και τα χέρια, κάνανε όλη την ώρα ντρίγκι-ντράγκα και μας ζάλισαν τα συκώτια.Στο τσακ είμαι να την φτύσω με ροχάλα, καθώς πήγε να με πιάσει ροχαλητό απ το βραδινό ξενύχτι.Αλλά κρατήθηκα.Το παιχνίδι συνεχίζει με τη γριά να μας κοντράρει.



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΠΑΙΧΤΕΣ ΣΕ ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙ (ΜΕΡΟΣ 2)

Πως εριξα σκαμπιλι σε γυναικα..

Γεια σας φιλαράκια. Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου σήμερα, ανήμερα πρωτοχρονιάς και μακάρι να ξερα τι μέρα είναι.Έχω ξυπνήσει άτσαλα πολύ.Το σώμα μου είναι γεμάτο δουλεμπόρια και οικοτροφεία.Τι θα με κάνει καλά?Σκέφτομαι.Ξανασκέφτομαι.Το βρήκα, ένας κλασσικός περίπατος με το σκύλο μου το Φλίμποου θα με καλμάρει και θα με κάνει να νιώσω σαν κερήθρα.
-Φλίμποουυυυυυυυυυυυ, ντύσου να πάμε περίπατο!του λέω, αποκαλώντας τον: "Φλίμποου".
Και σαν θεατρόφιλοι σκίουροι ξεκινήσαμε.Όπως περπατάγαμε μας ήρθε μια δυσωδία.Από χαζομάρα περάσαμε δις, από το ίδιο τετράγωνο στο οποίο ήταν ένα ωδείο.Φτάνουμε στο πάρκο, όπου καθίσαμε στο παγκάκι αφού το καθαρίσαμε πρώτα καλά με χαρτοπετσέτα.Μπορεί κάποιος πριν από μας να ήρθε και να ανέπνευσε πάνω στο κάθισμα του παγκακιού.Εμείς γιατί να κάτσουμε πάνω στην ανάσα του?
Σε μια φάση έρχεται μια γυναίκα μεσόκοπη γύρω στα 18, φοιτήτρια και κάθεται στο απέναντι παγκάκι που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας, πλάι πλάι.Κρατάει ένα βιβλίο που αν μπορώ να διακρίνω καλά γράφει "εξελιγμένη φιλοσοφία για προχωρημένους".Τότε, για να μην με περάσει για κανένα λαμπτήρα, βγάζω και εγώ ένα βιβλίο από την καπαρντίνα που είχα αφήσει σπίτι, και κάνω πως διαβάζω.Αν μπορούσε να διακρίνει καλά, το βιβλίο μου γράφει "Εισαγωγή στην νανοτεχνολογία για όμορφους".
Η προσέγγισή μου χωρίζεται σε πέντε φάσεις.Φάση πρώτη, σηκώνομαι και αδιαφορώ κοιτώντας την επίμονα.Φάση δεύτερη, την πλησιάζω με ενδιαφέρον μιλώντας στο Φλίμποου και σε όποιον περαστικό περάσει.Αν δεν περάσει περαστικός μιλάω σαν να υπήρχε.Φάση τρίτη και τελευταία, κάθομαι στο παγκάκι της μαζί με Φλίμποου.
-Γεια, τι διαβάζεις?της λέω με βλέμμα που δηλώνει ότι την κοίταξα με βλέμμα.
-Φιλοσοφία.απαντάει ξερά.Προφανώς για να το παίξει δύσκολη.Αλλά εγώ χαρούμενος που βρήκα ένα μορφωμένο άτομο, είπα ας εποφεληθώ απ αυτό.Και την ρωτάω.
-Ποιο πιστεύεις ότι είναι το νόημα της ζωής?
Και απαντά..
-Το νόημα της ζωής είναι όσο πολύπλοκο τόσο και απλό.Για μένα το παν είναι να απλώσεις το πέπλο της ανεξαρτησίας σου μέσα από μια τεράστια προπαγάνδα εις βάρος σου που σε κάνει να αναζητάς το ανείπωτο.Να ζεις για την υποκειμενικότητα του αντικειμενισμού.Να παλεύεις για το σύμπαν της ευτυχίας σου περνώντας από λωτοφάγους και σουβλακοφάγους.Να ζεις για τη στιγμή που ο υλισμός θα χάσει πάσα πιθανότητα.Να πιάνεσαι από κάτι το προφανές και από την κρυψίνοια ενός αλησμόνητου είναι.Να βασιλεύσεις στους βοριάδες των καιρών και των εντόμων αναζητώντας έναν κάθετο παραλληλισμό με τα οράματα.Τέλος να δύσεις σαν να ήπιες την θάλασσα των αριθμών και της πνοής της λίγης.Αυτά έχω μάθει διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.

Όπως μείνατε κάγκελο και εσείς φιλαράκια μου, έτσι έμεινα κ εγώ με το Φλίμποου.Θέλοντας να φύγω διακριτικά απ την τρελλή, και να πάμε να μαγειρέψουμε, φωνάζω δυνατά στον Φλίμποου του οποίου είναι σειρά να τηγανίσει σήμερα.
-ΦΛΙΜΠΟΟΥ ΤΗΓΑΝΗΣΕΣ!!!!!!!
Αυτή η ηλίθια που δεν άκουσε καλά τη λέξη, νόμιζε ότι έβρισα και απείλησα το σκύλο μου.Με σκουντάει με το βιβλίο της και μου λέει.
-Τι το βρίζεις το γατί?Τι σου κάνε ρε αγροίκε?
Τα παίρνω στο κρανίο που με ακούμπησε με το βιβλίο με τις χαζομάρες.Ώρες είναι να με κολλήσει τίποτα μ αυτό και να λέω όλο βλακείες.Γυρνάω, της ρίχνω ένα σκαμπίλι και φεύγουμε.Κάπου το είδα στην τηλεόραση και μ άρεσε.



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙ (ΜΕΡΟΣ 1)"

Η επισκεψη που κατεληξε σε θριλερ..

Ήτανε μεσημέρι.Είχα βάλει τα ποδάρια μέσα σε μια λεκάνη με λάβα για να κρυώσουν.Αν αναρωτιέστε που την βρήκα τη λάβα δεν θα σας πω.Την αγόρασα τζάμπα από ένα μαγαζί με κάτι αμορτισέρ.Ήτανε μια πολύ ήσυχη μέρα.Τίποτε δεν προμήνυε την κατάληξη του τίτλου της σημερινής ιστορίας.Βλέπαμε με το σκύλο μου το Φλίμποου τηλεόραση σαν δυο δρυοκολάπτες όταν ακούσαμε:
-ΝΤΡΥΥΥΥΝ,ΝΤΡΥΥΥΥΝ,ΝΤΡΥΥΥΥΝ
Κοιταζόμαστε με το Φλίμποου και λέμε ταυτόχρονα ΩΩΩΩΧΧΧΧΧ.Μας χτύπαγε το κουδούνι ο πρώην φυλακισμένος από τον πέρα μαχαλά που κάνει ορθογραφικά λάθη όταν μιλάει.Καταλάβαμε ότι είναι αυτός από τον ήχο που χτύπαγε το κουδούνι.Τελείως ανορθόγραφος.
Πρέπει να του ανοίξω δυστυχώς.Και πάω και του ανοίγω.
-Τη κάνυς φήλε μου Περυεργάκι?είπε
Η ανορθογραφία του όταν το είπε, έβγαλε μάτι.Κάτι κράταγε όμως τυλιγμένο σαν δώρο.Να πω την αλήθεια φιλαράκια μου τα παιξα.Και αν είχε κανα όπλο και μας καθάριζε με το Φλίμποου?Πρώην κατάδικος ήταν.Άλλωστε πριν έκανα μπάνιο, καθαρός ήμουν.
-Καλά είμαι, του λέω.Έλα πέρασε.Καθόμαστε με το Φλίμποου και χαζεύαμε τηλεόραση.
Ήρθε και έκατσε στον καναπέ σαν ασπροδόντης.Δεν θα σας εξομολογηθώ φιλαράκια ότι πρώτη φόρα έχουμε τρομάξει τόσο πολύ.Κατάδικος στο σπίτι μας?Και τι περιείχε αυτό το κουτί που κουβαλά?
Άρχισε να μας εξιστορεί χωρίς να τον ρωτήσουμε, για το πως πιάστηκε στην κλούβα.Και εγώ πιάστηκα στη φάκα(βλ. προηγούμενη ιστορία) αλλά δεν το λέω σ όλο τον κόσμο.
-Με αδήκισε ι ζοί φύλε Περυεργάκυ.Με πειάσανε να πουλάο άμμο σε σκόνη.30 χρόνηα φιλάκι μου ρύξανε.Με φιλάγανε όλι μέρα.
Τα παίξαμε με το Φλίμποου γιατί μιλάμε για εγκληματία γιγατόνων.120 κιλά τον κόβω.Τι περιέχει το κουτί???Θα τρελαθώ?

Η απορία μου λύθηκε όταν άκουσα να λέει:
-Θα φίγο πεδια.Αλά πρυν φίγο θα σας πεθάνω...
Και ανοίγει το κουτί.Ο τρόμος μας είχε κυριεύσει με το Φλίμποου καθώς γελάγαμε σαν τρελλοί.Λέω τώρα θα βγάλει το όπλο και τέλος ο Φλίμποου και εγώ.Ανοίγει το κουτί και λέει:
-Θα σας πεθάνo απ το φόβο σας.Έφερα το νέω θρίλερ που κυκλοφορί, λένε ότι είνε γαμάτω.
Και τσουπ έβγαλε ένα dvd.Ηρεμήσαμε με το Φλίμποου που η επίσκεψη κατέληξε σε θρίλερ.



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"ΠΩΣ ΕΡΙΞΑ ΣΚΑΜΠΙΛΙ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ"

Η εμπλοκη του Φλίμποου με το σκυλι του γείτονα..

Φιλαράκια σήμερα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος.Θα σας παρουσιάσω τον πρώτο μου γείτονα.Είναι η όγδοη γειτονιά που αλλάζω αυτή.Μ αρέσει η σταθερότητα μιας κ είμαι τύπος που απεχθάνεται το κάτι σταθερό.Βγαίνουμε με το σκύλο μου το Φλίμποου στην αυλή για να ψάξουμε για κανα λυχνάρι και βλέπουμε το γείτονα δίπλα να έχει βγει κ αυτός με το σκύλο του στην αυλή για τον ίδιο λόγο με εμάς.Για να διεκτραγωδήσει τον οβελία.Τον χαιρετάω αποχαιρετώντας τον κ του απαντάω:
-Τι κάνεις γείτονα?Πόσο χρονών είναι το σκυλί?
-Ενάμιση χρονών και δέκα μηνών!
Με το γρήγορο μυαλό μου κάνω τη διαίρεση και μου βγαίνει ότι ο σκύλος είναι......λίγο βαρεμένος.
Ο άτιμος όμως με άκουσε που σκέφτηκα αυτό από μέσα μου και διέταξε με μια στρατιωτική εντολή το σκύλο του να πηδήξει το φράχτη και να ορμήσει στο Φλίμποου.
Πρώην στρατιωτικός ο γείτονας μόνο φανταρίστικα τραγούδια μάθαινε στο σκύλο.Το χαζόσκυλο βρίσκεται ήδη στην αυλή μας.Μας δείχνει τα δόντια του που αν σας τα περιγράψω θα σας κοπεί η ανάσα.Είναι σαν διαρθρωτικό spread που πήρε ένα μακροπρόθεσμο δάνειο ισολογισμού και κύκλου εργασιών.Τα παιξα μαλάκα.Απειλητικός και άγριος σαν να χτενίζεται μπροστά στον καθρέφτη.Καταλαβαίνετε την τρομάρα μου.Φώναζα χαλαρός από απόγνωση:
-Φλίμποουυυυυυυυυυυυυυυυ κάνε κάτι.Τι σοι φύλακας είσαι?

Τα κόκκαλα μου είχαν γίνει κοτσίδα από τον τρόμο.Τέτοιες ώρες χαίρομαι που έχω ξάδερφο αρχιτέκτονα.Πρέπει να αφήσω τις κλάψες κατά μέρος και να βρω δειλό κουράγιο.Ο Φλίμποου δεν κουνιέται ρούπι και εγώ από ευθυτενής γίνομαι επίδομα ανεργίας.
Το κακό παράγινε όταν ο στρατοτραγουδόκαβλος σκύλος διέταξε το Φλίμποου να κάνει καψώνια.Εγώ έντρομος πίνω την μπυρίτσα μου και παρακολουθώ ατάραχος.Ξέρω ότι ο Φλίμποου είναι ανεξάρτητος σκύλος και δεν δέχεται από κανέναν διαταγές.Ούτε από μένα.Περίεργο αν σκεφτεί κανείς ότι τον πήρα για σκύλο.Τί θα κάνει άραγε?Όλοι μείναμε αποσβολωμένοι.
Ο Φλίμποου τρέχει με την λογική ότι θα πολεμήσει έναν στρατεύσιμο σκύλο με τα ίδια του τα όπλα.Παίρνει ένα όπλο του στρατού, πέφτει πρηνηδόν, και σημαδεύει το τρελόσκυλο.Ζωγραφισμένο το πανδαιμόνιο και ο εφοριακός στο πρόσωπο του σκύλου παρακαλάει να μην τον πυροβολήσει ο Φλίμποου.Γυρίζω το βλέμμα και βλέπω τον Φλίμποου με το χέρι στην σκανδάλη να φωνάζει:
-ΕΜΠΛΟΚΗΗΗΗΗΗ!!!!!
(το κωλόσκυλο την έκανε και πήγαμε μέσα να με κεράσει ο Φλίμποου στραγάλια.Ευτυχώς έπαθε εμπλοκή το όπλο γιατί ο Φλίμποου είναι ικανός να πετύχει άνθρωπο ερήμην του.)



ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΕ ΘΡΙΛΕΡ"

Ο γαμος..

Να σου, έφτασε η μέρα του γάμου φιλαράκια.Πήρα τον σκύλο μου το Φλίμποου παραμάσχαλα και περπατούσαμε.Εγώ μπροστά, αυτός 12 μέτρα πίσω.Συνειδητοποιώ στο ξαφνικό ότι δεν πήραμε δώρο.Τρέχω αργά στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ, παίρνω ένα κατσαριδοκτόνο και λέω στην ταμία να το τυλίξει για δώρο.Αυτή η ψόφια είπε πως δεν γίνεται κ εγώ άρχισα τις απειλές ότι θα τραβήξω μήνυση.Της λέω λοιπόν
-Είναι καθήκον σου η εργολαβία της βασκανίας όταν το νέφος γίνει πόσιμο.
Τα παιξε αυτή και μια και δυο το τυλίγει φιλαράκια μου.Για τιμωρία ο Φλίμποου της έδωσε 1000 ευρώ.
Τσουπ είμαστε μπροστά στο γάμο.Μα η νύφη είναι σαν σχιζοφρένεια και ο γαμπρός ντυμένος σαν γαμπρός.Μα καλά, πως ντύθηκε έτσι ο μαλάκας?Που νομίζει ότι πάει?Γαμπρός είσαι ρε καημένεεε.Η πεθερά η μια ήταν σαν γύρη, η άλλη σαν μπρίκι, η άλλη σαν πωλητήριο και η άλλη σαν γαργαλητό.Περιμέναμε να ξεκινήσει το μυστηριώδες αμυστηρίωτο μυστήριο κάμποση ώρα.Περιμέναμε κ άλλο.Κ άλλο.Μέχρι που κάποιος είπε:
-Είναι εδώ κανείς που μπορεί να παντρέψει τα παιδιά?
Εκείνη την ώρα, πέρναγε απ τον ουρανό ένα δυσανασχετισμένο πουλί πάνω απ το κεφάλι μου.Σήκωσα το χέρι μου να το ακουμπήσω κ την πάτησα.
-Ο κύριος εκεί που σήκωσε το χέρι του θα σας παντρέψει παιδιά.Φώναξε μια γυναίκα.
Ταράχτηκα αλλά προσπαθούσα να μην χάσω καθόλου την ταραχή μου.Πλησιάζω κ λέω πως ονομάζομαι κύριος Περιεργάκης κ απο δω ο Φλίμποου.
-Ξεκίνα το γάμο.Πες τα λόγια.Φώναζαν οι παρευρισκόμενοι.

Παίρνω ύφος ψαροκόκκαλου κ αρχίζω.
-Τη σήμερον ημέρα, η μαστίχα υβρίζει τον υάκινθο.Ο ηρωισμός του ελαιοτριβίου είναι κρίμα.Το κολυμβητήριο είναι αχινός.Ο δεξιόχειρας εξέδρα.Και εσείς οι δυο πλέον σας ονομάζω τσαμπουκαλεμένους πλην διαζευγμένους συν ετεροθαλείς επί κατακάθια δια νοθευμένους συζύγους.
Παίρνω το Φλίμποου και τρέχουμε σπίτι φιλαράκια.Καθώς ροχαλίζαμε τρώγοντας μακαρόνια, αναρωτηθήκαμε.
-Μα καλά ποιανού ήταν αυτός ο γάμος?


ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΦΛΙΜΠΟΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ"

Η μερα που λουστηκε ο Φλίμποου..

Ήταν το άλλο πρωί που έκανα το ακραίο.Λέω θα το κάνω μια φορά στη ζωή μου.Θα βγω για την καθημερινή μου βόλτα όπως κάνω χρόνια τώρα.Στο δρόμο που επήγαινα συναντώ ζητιάνο να μου λέει :"Δώσε κάτι κύριος, να δεις τα πεθαμένα σου όπως επιθυμείς".Προσπερνώ και όλο έρχομαι.Πιο πέρα είδα μια κυρία να λέει σε μια άλλη ότι αύριο θα πάνε στο εξοχικό τους.Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι εννοούσε.Γυρνώ σπίτι γιατί ο Φλίμποου μου είπε ότι ήθελε να λουστεί και αν μπορώ να του κρατάω το μυστρί ώστε να λουστεί πιο εύκολα.
-Φλίμποου ήρθα να σε λούσω!
Αυτός όμως με ένα νόημα που μου έκανε, μένοντας άγαλμα μου έδειξε ότι δεν ήθελε.Είπε πως το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε στον κόσμο ήταν να λουστεί.Το σιχαινόταν σαν ροδάκινο στη φλόγα.Και μια και δυο λούζεται με πολύ χαρά.

Ο Φλίμποου είναι πολύ καλό σκυλί.Κάνει όμως λάθη που κοστίζουν.Τις προάλλες αγόρασε ένα συραπτικό.Οι σκύλοι, όπως είναι απόλυτα λογικό, δεν έχουν λεφτά και έτσι πήγε και το χρέωσε σε μένα το χαζόσκυλο.Να μην τα πολυλογώ φιλαράκια μου, ο Φλίμποου έκατσε λουσμένος κοντά στο τζάκι σκεπτώμενος πως έτσι θα ψυθίριζε κάτι στο πλανητάριο.Όμως η μοίρα του έπαιξε ελεεινό παιχνίδι.Τα λούσιμο που έκανε δεν πέτυχε και χρειαζόταν να μην το επαναλάβει.Και έτσι έκανε, το επανέλαβε περιμένοντας να πετύχει αυτή τη φορά.
Ωστόσο εγώ μαγείρευα για τους γείτονες και ξεφύλλισα λίγο τα νέα στην τηλεόραση.Έφτιαξα έναν μουσαντένιο μουσακά καθώς απ το λούσιμο του Φλίμποου είχαν πέσει μέσα τρίχες απ τα μούσια του.Πιάνω τη σφουγγαρίστρα να καθαρίσω την τσουτσούνα μου γιατί αύριο έχουμε γάμο και είναι το πρώτο που πρέπει να κάνεις όταν έχεις να πας σε γάμο έλεγε η μαμά του Φλίμποου.Και ωπ, ξάφνου-άξαφνα πέτυχε το λούσιμο του Φλίμποου.Και τη σύμπτωση?Στη μέρα που λούστηκε ο Φλίμποου.


ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"Ο ΓΑΜΟΣ"

Πως γλιτωσα απ τη φακα..

...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ..

Ώρες ατελείωτες πιασμένος στη φάκα και ψάχνω ένα σωσίβιο στις ραγισμένες σκέψεις του μυαλού.Πριν ένα δευτερόλεπτο πιάστηκα στη φάκα κ μου φαίνεται σαν ανεμώνα.Φωνάζω το σκύλο μου τον Φλίμποου να με σώσει κ αυτός με ραγισμένη καρδιά βλέπει τομ και τζέρυ στο ραδιόφωνο.Να χα μια ανάσα απ αυτές που μου περισέψανε, να κλοτσήσω την μπάλα κ να βάλω γκολ στα ψάρια.
Βλέπω ανήμπορος τον Φλίμποου να πίνει από ένα ποτήρι γεμάτο αφυδατομένο νερό.Η φάκα με έχει κυριεύσει σαν σκέψη.Πως θα γλιτώσω.Τα παράθυρά μου ήπιαν χυμό ροδάκινο κ εγώ φαρμάκι σαν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου.Δεν το αντέχω.
-Φλίμποου μη γελιέσαι.Όταν πιαστώ και κρεμαστώ απ το χώμα τότε θα ανοίξω μαγαζί με είδη δώρων.
Ο παλιατζής περνούσε απ έξω σαν να μην συμβαίνει τίποτα.Τόσο μαλάκας ήταν.Και εγώ εδώ με τη φάκα να με συντροφεύει στα ταξίδια του μαγεμένου δάσους.Ο σκύλος μου ο Φλίμποου ειρωνεύεται ένα κουτάλι.Που μυαλό αυτός ο Φλίμποου?Η φάκα γίνεται σαν μια πολύ ωραία θέα από ψηλά όσο περνάει ο καιρός.Δύσκολο για μένα καθώς φοβάμαι το έδαφος και λατρεύω τα ύψη.Ίσως στην άλλη μου ζωή να είχα γεννηθεί ψαροκροκέτα.

"Μη ζητάς απ τον άλλο στυλό για να γράψεις", έλεγε πάντα η μαμά του Φλίμποου.Ποτέ μου δεν την άκουσα αυτή τη συμβουλή και γι αυτό είμαι τώρα πιασμένος στη φάκα.Μα σταθείτε φιλαράκια μου.Μιλάω σε σας και δεν κάνω κάτι για να κερδίσω τη σκλαβιά μου από τη φάκα.Και μιά και δυό τραβάω για το νεκροταφείο.Έφερα από εκεί ένα φύλλο κυπαρισιού κ το ακούμπησα στη φάκα.Έτσι είχε πει κάποτε η μαμά του Φλίμποου ότι ανοίγει η φάκα.Το άφησα εκεί όμως η φάκα παρέμεινε όπως ήταν.Σκύβω, την ανοίγω με το χέρι και βγαίνω.Έτσι γλίτωσα απ τη φάκα.

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
"Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΛΟΥΣΤΗΚΕ Ο ΦΛΙΜΠΟΟΥ"

Πως πιαστηκα στη φακα..

Οι ιστορίες μου φιλαράκια είναι διαφορετικές απ τις άλλες.Αυτή έχει τίτλο που γράφεται παραπάνω.Θα ξεκινήσω αμέσως να αφηγούμαι.Αποκαλούμαι από τον κόσμο ΚΥΡΙΟΣ ΠΕΡΙΕΡΓΑΚΗΣ.Το βασικό μου χαρακτηριστικό είναι ότι δεν συμφωνώ ποτέ με τις απόψεις μου.

Ξύπνησα μια νύχτα σαν το μαύρο φίδι ψάχνοντας για καμιά βρώμικη κάλτσα.Όμως μια σιγανή τρομακτική και παντοδύναμη βουή με ηρέμησε.Κατέβηκα στο κελάρι ρουφώντας τα ρουθούνια μου και λέγοντας στον καναπέ "Δεν σε πάω καναπέ".Νιώθω περήφανος που μπορώ να πιάνω τον αέρα.Λίγοι το κάνουν θαρρώ.Ας μην ξεχνιέμαι φιλαράκια.Τι να δω στο κελάρι?Το κελάρι ήταν ανάποδα κ ο σκύλος μου ο Φλίμποου νιαούριζε σαν ψάρι.
-Γιατί Φλίμποου κακαρίζεις σαν μαμούθ? τον ρώτησα
Απάντηση δεν πήρα γιατί οι σκύλοι δεν μιλάνε φυσικά.Είπα να ρίξω έναν ύπνο κάνοντας τζόκινγκ.Το κανα κ ο Φλίμποου δεν σταμάτησε να σταματάει.Πώς να νιώσεις άραγε την ψυχική μαγεία του σκύλου?Κοιμόμουν καθώς έτρεχα και έλεγα στον προισταμενό μου πως αν με απολύσει θα σηκωθώ να φύγω μόνος μου.Νομίζω πως οι απειλές πιάσανε τόπο.Γρύλισα σαν ήρεμος άνθρωπος που γαντζώνεται από κάτι το αυθεντικό.Η νυχτερίδα τότε που δεν με άκουσε μου είπε
-Γιατί γρυλίζεις άνθρωπέ μου?
Δεν έδωσα σημασία.Όλοι ξέρουν ότι οι πάπιες δεν έχουν καλή αφή.Κάνω τα πους απς σαν τρελλός παρόλο που δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη λέξη πους απς.Ξάφνου-άξαφνα ξυπνώ από τον ξύπνιο.Βλέπω τον Φλίμποου να ρεύεται ασυστόλως.Του έκανα μια μικρή παρατήρηση γι αυτό, καθώς δεν σέβεται τις πολικές αρκούδες τις ερήμου που όλοι ξέρουμε ότι μπορούν να ρευτούν.
Τα σημάδια της απλησιάς είχαν φύγει απ το σώμα καθώς δεν έκανα μπάνιο σήμερα.Α ρε Φλίμποου σε λυπάμαι που είσαι τόσο γαμάτος.Κι όμως η ελπίδα για μένα δεν χάθηκε.

Προχώρησα στο κελάρι όσο παει, ενώ ο Φλίμποου όσο δεν πάει.Το κακό είχε ήδη γίνει.Η φάκα που είχα βάλει για τα ποντίκια που αγαπάω έπιασε εμένα.Έτσι πιάστηκα στη φάκα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ  "ΠΩΣ ΓΛΙΤΩΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΚΑ"